riderblog - motoblogi społecznoœci scigacz.pl

Gwiazdy są odczłowieczone. Media kreują wizerunek gwiazd i w ten sposób wyrabiała u nas stosunek do tych gwiazd taki, jaki mamy do kefirów Danone, Coca Coli, Rambo czy premiera Tuska. Gwiazdy są ikonami, odczłowieczonymi, pozbawionymi uczuć i emocji. Widząc określony wizerunek gwiazdy wierzymy, że osoba ukryta pod tym wizerunkiem identyczna jak nałożony na nią wizerunek.

Gwiazdy, aby zyskać jak największą popularność, muszą być albo zgodne z tym wizerunkiem albo musi ich w ogóle nie być. W efekcie mamy do czynienia ze sztuczną i wykrzywioną sytuacją, w której człowiek jest zamknięty w medialnej machinie, a my nie chcemy tego człowieka, siedzącego w środku, a jedynie tę machinę.

Na Bemowie pojawił się Robert Kubica. Najbardziej do jego opisu pasowało stwierdzenie "zaszczute zwierzę". Na konferencji prasowej nic nie było normalne. Sztuczne zgromadzenie sztucznych ludzi z Kubicą, osaczonym niczym zwierze w rogu. Oczywiście kreowana na koferencji atmosfera stwarzała wrażenie naturalności, luzu i relaksu. Niemniej słowo "kreowana" od razu wyklucza "naturalność". Zabrałem na tę konferencję syna.

Oczywiście poszliśmy po autograf :) więc z premedytacją dołączyliśmy do otaczającego Kubicę dzikiego tłumu, który miejscami zdawał się mieć ochotę rozerwać Roberta na strzępy tylko po to, aby wziąć sobie potem jeden taki "strzęp" i chwalić się u siebie na wsi, że ma kawałek Kubicy. Konferencja przebiagała jak zwykle, czyli Robert był naturalny tak, jak jest naturalny każdy człowiek, który nie wystepuje na codzień jako prezenter wiadomości, a od czasu do czasu ktoś mu każe po przyjacielsku porozmawiać z tłumem nieznanych sobie ludzi. Robert zauważył mojego syna.

Miałem wrażenie, że widząc dziecko, safascynowane motoryzacją tak, jak on kilkanaście lat temu, Robert przez chwilę poczuł się naprawdę sobą. Znalazł na całej konferencji jedną rzecz, która była dla niego normalna w całej tej sztuczności. Na zakończenie konferencji spotkał nas jeszcze jeden bardzo miły akcent. Robert podszedł do nas i złożył swój autograf na czapeczce Antosia.

Gdy Robert odpowiadał na pytania dziennikarzy na konferencji prasowej, to był maską. Gdy zobaczył Antosia i gdy składał autograf na jego czapeczce, to był kimś innym niż postać na konferencji. Przez tę chwilę miałem wrażenie, że stoję przed człowiekiem z wielką pasją. Miałem wrażenie, że stoję przed człowiekiem WIELKIEJ PASJI. Nie odemocjonowaną maską, lecz człowikiem który wszystkie swoje emocje kieruje ku jednej pasji.

Może po prostu zsikałem się ze szczęścia, że wielki mistrz spojrzał na moje dziecko i dał mu autograf. Co w sumie jest bardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem całego powyższego wywodu. Nie zmienia to faktu, że zachowanie Roberta, jego gesty, miny, ton mówienia i wszystko to, o czym pomyślałem przez te kilka chwil na Bemowie, dało mi ogromy ładunek do przemyśleń. A wszystkie te przemyślenia sprowadzają się do jednego zdania: ŻYJĄC W ŚWIECIE MEDIÓW PODŚWIADOMIE PRZYBIERAMY NASZ MEDIALNY WIZERUNEK I TAK BARDZO STARAMY SIĘ ZACHOWAĆ TEN WIZERUNEK, ŻE PRZESTAJEMY CZASEM MYŚLEĆ JACY NAPRAWDĘ JESTEŚM I CZEGO CHCEMY. SAM WIZERUNEK JEST TYLKO PUSTĄ WYDMUSZKĄ I JEŻELI NAPRAWDĘ CHCEMY COŚ OSIĄGNAĆ, TO ŚRODKÓW DO OSIĄGNIĘCIA TEGO MUSIMY SZUKAĆ WYŁĄCZNIE W SOBIE.